Een melanoon geconstateerd, wat nu?
Geplaatst: do 19 jan 2012, 13:10
Zoals zoveel van jullie een ben ik een paar weken geleden naar de huisarts geweest met een moedervlek boven mijn oog.
Zolang ik me kan herinneren zit deze moedervlek er al, maar sinds enkele maanden is deze vlek aanzienlijk groter en donkerder geworden met een kleine verdikking.
De huisarts maakt zich geen enkele zorgen gezien mijn leeftijd (23 jaar) maar omdat ik het storend vond wou ik het toch graag laten weg halen.
Van mijn huisarts heb ik een verwijsbrief voor de dermatoloog gekregen, deze wou het liever door een plastisch chirurg laten weghalen aangezien het net boven mijn wenkbrauw was en bang was dat mijn wenkbrauw mee omhoog zou gaan met snijden / hechten. Ook bij deze dermatoloog vertelde me dat het geen kwaad kon.
Een week later kon ik terecht voor een consult en nog een week later kon ik terecht om het weg te laten snijden.
Met behoorlijk wat zenuwen naar het ziekenhuis, bang voor het wegsnijden.
Nadat de moedervlek weg was gehaald drukte de plastisch chirurg me nog eens op het hart dat ik me vooral geen zorgen moest maken want het zag er niet gevaarlijk uit.
Gister moest ik terug om de hechtingen eruit te laten halen, en voor de uitslag.
Ik had er totaal geen rekening mee gehouden dat de uitslag wel eens niet goed kon zijn aangezien me door 3 artsen op het hart was gedrukt me vooral geen zorgen te maken.
Eenmaal bij de plastisch chirurg zijn mijn hechtingen verwijderd. Hierna zagen we dat de wond erg slecht geheeld was en dat er een ontsteking zat. Na overleg met de assistente en de arts besloten we er een soort hechtpleister op te doen om de wond naar elkaar toe te brengen en eventueel na enkele maanden opnieuw open te snijden en te hechten mocht het niet goed helen.
De arts wou alles in mijn dossier invoeren, totdat hij zijn wenkbrauwen fronste en me vroeg of ik de uitslag eigenlijk wel had gehad.
Oh ja, die was er ook nog, totaal niet meer bij stil gestaan en had er totaal geen zorgen over gehad.
De arts vertelde me dat er een tumor zat, en dat het huidkanker was. Aan het moedervlekje dat was weg gehaald konden ze zien dat nog niet alles verwijderd was, dus ik moest een week later opnieuw terug komen om het resterende deel te laten verwijderen.
Eenmaal buiten de spreekkamer wachtende om mijn papieren bij de poli terug te krijgen kwam het besef langzaam, je hebt kanker.
De tranen rolden langzaam over mijn wangen, de afspraak werd gemaakt en ik mocht gaan.
Eenmaal buiten direct mijn moeder en partner gebeld. Mijn moeder was in de buurt aan het werk, en is meteen in de auto gesprongen. Binnen 5 minuten was ze er en kon ik mijn verhaal zo goed en kwaad als ik kon vertellen. Ze vroeg me wat voor vorm het was, en het enige wat ik kon uitbrengen was dat het op “oom” eindigde. Hierop begon ze meteen te huilen maar wou me niets zeggen. Natuurlijk direct mijn telefoon gepakt om het op internet op te zoeken. Hier vond ik al snel het volgende resultaat
Melanoom is de vorm van huidkanker die zich uit als een kwaadaardige tumor, een zwart gezwel. In vergelijking met andere soorten huidkanker is het melanoom een agressief groeiende tumor die de neiging heeft relatief snel uit te zaaien. Het is de meest levensbedreigende vorm van huidkanker. Per jaar wordt in Nederland circa 3000 keer een melanoom vastgesteld. Jaarlijks overlijden ongeveer 600 mensen aan deze vorm van huidkanker.
In volle paniek direct terug naar het ziekenhuis om aan de arts die me net het nieuws had verteld wat meer uitleg te vragen, want bij mij was niets blijven hangen.
Deze arts nam alle tijd voor ons om uit te leggen hoe het gekomen is, wat ze gaan doen, en wat eventuele gevolgen kunnen zijn.
Na een minuut of 15 sta je dan weer op de parkeerplaats, dit kan niet waar zijn, dit hoor je alleen van andere mensen, woorden als kanker of tumor horen niet bij mij!
Met totale onbegrip naar mijn broer gereden, aangezien het genetisch kan zijn is het mogelijk dat ook hij het heeft of alsnog kan krijgen. En ja, mijn broer had inderdaad last van een moedervlek op zijn buik, die steeds groter wordt, jeukt en bloedt. Meteen de huisarts gebeld die een verwijsbrief voor de dermatoloog heeft opgesteld zodat ook hij zo snel mogelijk onderzocht kan worden.
Aanstaande dinsdag 24 Januari word ik om 15:20 weer in het ziekenhuis verwacht. Dezelfde wond word nogmaals open gemaakt en rondom nog eens 4 mm weg gehaald om de overige kankercellen te verwijderen. Dit gaat dan weer onderzocht worden of op deze plaats ook alles weg is.Zo niet, dan moet het nogmaals open gemaakt worden om het alsnog weg te laten halen. Ook krijg ik zo spoedig mogelijk een oproep van de dermatoloog om de rest van mijn lichaam te laten onderzoeken, en alles waar twijfel bij is word weg gehaald.
Mocht dit het geval zijn worden ook mijn lymfeklieren onderzocht en word er een petscan gedaan.
Graag hoor ik van jullie wat positieve verhalen en hoe jullie er mee omgegaan zijn.
Ik ben vanmorgen meteen naar de huisarts gegaan en die heeft me kalmeringspillen gegeven en doorgestuurd naar een psycholoog. Dit is namelijk niet de eerste tegenslag, in de afgelopen jaren zijn er al vele dingen geweest die nog helemaal niet verwerkt zijn, en dan komt dit er ook nog eens op.
Graag hoor ik van jullie tips, positieve verhalen & ervaringen.
Liefs Veronique
Zolang ik me kan herinneren zit deze moedervlek er al, maar sinds enkele maanden is deze vlek aanzienlijk groter en donkerder geworden met een kleine verdikking.
De huisarts maakt zich geen enkele zorgen gezien mijn leeftijd (23 jaar) maar omdat ik het storend vond wou ik het toch graag laten weg halen.
Van mijn huisarts heb ik een verwijsbrief voor de dermatoloog gekregen, deze wou het liever door een plastisch chirurg laten weghalen aangezien het net boven mijn wenkbrauw was en bang was dat mijn wenkbrauw mee omhoog zou gaan met snijden / hechten. Ook bij deze dermatoloog vertelde me dat het geen kwaad kon.
Een week later kon ik terecht voor een consult en nog een week later kon ik terecht om het weg te laten snijden.
Met behoorlijk wat zenuwen naar het ziekenhuis, bang voor het wegsnijden.
Nadat de moedervlek weg was gehaald drukte de plastisch chirurg me nog eens op het hart dat ik me vooral geen zorgen moest maken want het zag er niet gevaarlijk uit.
Gister moest ik terug om de hechtingen eruit te laten halen, en voor de uitslag.
Ik had er totaal geen rekening mee gehouden dat de uitslag wel eens niet goed kon zijn aangezien me door 3 artsen op het hart was gedrukt me vooral geen zorgen te maken.
Eenmaal bij de plastisch chirurg zijn mijn hechtingen verwijderd. Hierna zagen we dat de wond erg slecht geheeld was en dat er een ontsteking zat. Na overleg met de assistente en de arts besloten we er een soort hechtpleister op te doen om de wond naar elkaar toe te brengen en eventueel na enkele maanden opnieuw open te snijden en te hechten mocht het niet goed helen.
De arts wou alles in mijn dossier invoeren, totdat hij zijn wenkbrauwen fronste en me vroeg of ik de uitslag eigenlijk wel had gehad.
Oh ja, die was er ook nog, totaal niet meer bij stil gestaan en had er totaal geen zorgen over gehad.
De arts vertelde me dat er een tumor zat, en dat het huidkanker was. Aan het moedervlekje dat was weg gehaald konden ze zien dat nog niet alles verwijderd was, dus ik moest een week later opnieuw terug komen om het resterende deel te laten verwijderen.
Eenmaal buiten de spreekkamer wachtende om mijn papieren bij de poli terug te krijgen kwam het besef langzaam, je hebt kanker.
De tranen rolden langzaam over mijn wangen, de afspraak werd gemaakt en ik mocht gaan.
Eenmaal buiten direct mijn moeder en partner gebeld. Mijn moeder was in de buurt aan het werk, en is meteen in de auto gesprongen. Binnen 5 minuten was ze er en kon ik mijn verhaal zo goed en kwaad als ik kon vertellen. Ze vroeg me wat voor vorm het was, en het enige wat ik kon uitbrengen was dat het op “oom” eindigde. Hierop begon ze meteen te huilen maar wou me niets zeggen. Natuurlijk direct mijn telefoon gepakt om het op internet op te zoeken. Hier vond ik al snel het volgende resultaat
Melanoom is de vorm van huidkanker die zich uit als een kwaadaardige tumor, een zwart gezwel. In vergelijking met andere soorten huidkanker is het melanoom een agressief groeiende tumor die de neiging heeft relatief snel uit te zaaien. Het is de meest levensbedreigende vorm van huidkanker. Per jaar wordt in Nederland circa 3000 keer een melanoom vastgesteld. Jaarlijks overlijden ongeveer 600 mensen aan deze vorm van huidkanker.
In volle paniek direct terug naar het ziekenhuis om aan de arts die me net het nieuws had verteld wat meer uitleg te vragen, want bij mij was niets blijven hangen.
Deze arts nam alle tijd voor ons om uit te leggen hoe het gekomen is, wat ze gaan doen, en wat eventuele gevolgen kunnen zijn.
Na een minuut of 15 sta je dan weer op de parkeerplaats, dit kan niet waar zijn, dit hoor je alleen van andere mensen, woorden als kanker of tumor horen niet bij mij!
Met totale onbegrip naar mijn broer gereden, aangezien het genetisch kan zijn is het mogelijk dat ook hij het heeft of alsnog kan krijgen. En ja, mijn broer had inderdaad last van een moedervlek op zijn buik, die steeds groter wordt, jeukt en bloedt. Meteen de huisarts gebeld die een verwijsbrief voor de dermatoloog heeft opgesteld zodat ook hij zo snel mogelijk onderzocht kan worden.
Aanstaande dinsdag 24 Januari word ik om 15:20 weer in het ziekenhuis verwacht. Dezelfde wond word nogmaals open gemaakt en rondom nog eens 4 mm weg gehaald om de overige kankercellen te verwijderen. Dit gaat dan weer onderzocht worden of op deze plaats ook alles weg is.Zo niet, dan moet het nogmaals open gemaakt worden om het alsnog weg te laten halen. Ook krijg ik zo spoedig mogelijk een oproep van de dermatoloog om de rest van mijn lichaam te laten onderzoeken, en alles waar twijfel bij is word weg gehaald.
Mocht dit het geval zijn worden ook mijn lymfeklieren onderzocht en word er een petscan gedaan.
Graag hoor ik van jullie wat positieve verhalen en hoe jullie er mee omgegaan zijn.
Ik ben vanmorgen meteen naar de huisarts gegaan en die heeft me kalmeringspillen gegeven en doorgestuurd naar een psycholoog. Dit is namelijk niet de eerste tegenslag, in de afgelopen jaren zijn er al vele dingen geweest die nog helemaal niet verwerkt zijn, en dan komt dit er ook nog eens op.
Graag hoor ik van jullie tips, positieve verhalen & ervaringen.
Liefs Veronique