Melanoomforum

Ik wil mij even voorstellen. Ik ben een vrouw 33 jaar, getrouwd en heb 2 kinderen van 5 en net 3 jaar.
Op 21-1 is er bij mij door de huisarts een moedervlek op mijn linkerschouder verwijderd. Helaas bleek het niet goed te zijn en moest ik gelijk maandag naar het ziekenhuis. Een melanoom met een Breslow dikte van 1 cm. Relatief klein. Alles gaat als een sneltreinvaart voorbij. Zoveel ziekenhuisbezoeken en alle emoties. Ik ben moe en nu nog steeds.
Op 15-2 ben ik geopereerd en hebben ze extra huid weggehaald en 2 poortwachterklieren in mijn linkeroksel. 5 dagen later de uitslag! Geen uitzaaiingen!!! Wij/ik ben daar heel blij mee natuurlijk! Maar toch ben ik nog verdrietig, emotioneel en kan ik de knop niet omzetten om weer na te denken over de toekomst. Het lijkt wel of ik het niet durf/kan. Ik ben ook zo nog zo moe. Ik heb echt enorme steun aan familie en vrienden maar nadat ik de uitslag heb ik gekregen lijkt het wel of iedereen nu denkt het is over en we kunnen weer verder. Alleen ik kan het niet, het lukt niet. Ook ben ik zo bang dat het terugkomt....
Ik hoop dat het langzaamaan slijt.
Graag kom ik in contact met mensen die dit herkennen. Alvast bedankt.

Dag Marjon,

Ja, als mens, maar zeker als moeder van jonge kinderen komt zo'n diagnose erg hard aan. De Breslow dikte wordt gemeten in mm; denk dat je 1.0 mm bedoelt. Goed dat het poortwachtklieronderzoek is gedaan - hiermee werden geen uitzaaiingen gevonden- echt een reden voor een felicitatie. Maar na de opluchting heb je geen feestelijk gevoel:het wordt toch overschaduwd door je bezorgdheid - gewoon door de diagnose melanoom - zo begrijpelijk.

10 jaar geleden verdween ook de grond onder mijn voeten; en werd overspoeld door emoties, ook ontkenning: er zal wel een vergissing zijn gemaakt- woede, angst enz enz. Maar de tijd gaat hierin je beste vriend worden; het is nog geen maand geleden dat je bent geopereerd; je gaat het steeds beter een plaats geven,

Je omgeving is opgelucht: eerst diagnose melanoom, daarna alles schoon ……. dus kun je gewoon verder gaan met je leven. Was het maar zo eenvoudig- heus het gaat slijten, maar in de tussentijd hoop ik dat je iemand vindt- of gewoon hier op het forum, met wie je de herkenbare gevoelens en angsten kunt delen.

Je kunt ook met je huisarts gaan praten; of specialisten zoals bijvoorbeeld Helen Dowling Instituut: ook al heb je een laag risico op terugkeer, het is nooit nul- dus je angsten zijn reeel, wees ook een beetje lief voor jezelf- als je moe bent - ga even rustig aan doen - als dat kan, gewoon alles op een laag pitje.

Hoop dat je meer reactie zult krijgen - er zijn best enkele jonge moerders, net als jij hier die berichten hebben gedeeld. Heb je er over nagedacht om eventueel op 6 april naar de landelijke melanoomdag te komen in Utrecht: naast alle belangrijke info - ook voor stadium I, zelfs aparte workshops - is het contact met lotgenoten zo belangrijk !! Hier leer je dat je niet de enig bent !

Wens je sterkte,

hartelijke groet
marti

Hoi Marjon,

Ook ik was vorig jaar 33 jaar oud dat er een melanoom van 0,8 mm op mijn schouder is verwijderd. Mijn dochter was toen 4 jaar oud. Opeens lig je met je armen omhoog onder een apparaat dat je poortwachtersklier aangeeft. Terwijl je een week daarvoor van het bestaan nog niet af wist.. Onwerkelijk en zeer beangstigend! Bij mij was deze klier gelukkig ook schoon en toch is dit tegelijkertijd ook geen garantie. Ik ben inmiddels ruim een half jaar verder, en is er tijdens een controle ook een basaalcelcarcinoom ontdekt en weggesneden. En wordt er binnenkort weer een moedervlek uit voorzorg weggehaald, maar dat voelt nu toch wel anders dan de talloze moedervlekken die voor het melanoom zijn weggehaald.. Er blijft een stukje onzekerheid knagen. Tegelijkertijd leert de tijd je hiermee omgaan; je emoties krijgen minder de overhand. Ik ben na een second opinion van een streekziekenhuis naar een melanoomcentrum gegaan, omdat de informatie hier een stuk uitgebreider was en daar heb ik behoefte aan. Sterkte de komende tijd en mocht je nog vragen hebben dan hoor ik ze graag!