Ik ben nieuw , Mijn verhaal in het kort
Geplaatst: zo 13 okt 2019, 20:53
Hi,
Ik ben Anja en ben 41 jaar.
Ik heb altijd al wel moedervlekjes gehad, en altijd braaf naar de dokter geweest om ze te laten controleren.
Op een gegeven moment had ik een plekje op mijn kuit. Hij zag er donkerder, gekleurde, en niet mooi rond uit.
Én toch zijn bij mij de alarmbellen niet meteen gaan rinkelen.
Tot op een gegeven moment ik toch een afspraak heb gemaakt om hem te laten controleren.
Dokter heeft gekeken, en zei, zo'n 1tje zou ik gewoon weg laten halen. 2 weken ( 1okt ) later was het zover en werd hij verwijderd.
Een week later zouden de hechtingen eruit gehaald worden en zou ik ook de uitslag krijgen. Maar doordat een hechting geknapt was, moesten de andere 2 langer blijven zitten. Het werd vrijdag (11okt) en mochten ze er uit. Ik held op sokken val flauw, bij het minste of geringste, maar heb me staande kunnen houden.
De uitslag was helaas nog steeds niet binnen.
De dokter zou een week vakantie hebben en de maandag erna was het erg druk dus moest ik dinsdag 22 oktober maar bellen.
Totdat op 11 oktober om 15.50uur de telefoon ging......de dokter.
Het nieuws was niet goed. Het bleek melanoom. Bam! Zo de aan de telefoon verteld.
En nu? Hoe nu verder? Moest binnen 4 weken wel in het ziekenhuis zijn geweest, maar als ik over 2 weken nog niets had gehoord, moest ik weer even contact op nemen met de huisarts.
Ik wil geen 2 weken wachten. Ik kan niet wachten. Heb het gevoel dat het helemaal mis is. Mijn been wordt soms koud. Ik ben bang. Zit vol ongeloof,...... ikke? Kanker? Dat kan helemaal niet......toch?
Er gaan zoveel gedachten door mijn hoofd, ben zo verdrietig. Overleef ik dit? Wil mijn kind zien opgroeien. Kan niet tegen de pijn die ze krijgen als ik niet beter zou worden.
Denk veel teveel voor uit, maar ik weet niet wat ik moet.
Pffffff
Ik ben Anja en ben 41 jaar.
Ik heb altijd al wel moedervlekjes gehad, en altijd braaf naar de dokter geweest om ze te laten controleren.
Op een gegeven moment had ik een plekje op mijn kuit. Hij zag er donkerder, gekleurde, en niet mooi rond uit.
Én toch zijn bij mij de alarmbellen niet meteen gaan rinkelen.
Tot op een gegeven moment ik toch een afspraak heb gemaakt om hem te laten controleren.
Dokter heeft gekeken, en zei, zo'n 1tje zou ik gewoon weg laten halen. 2 weken ( 1okt ) later was het zover en werd hij verwijderd.
Een week later zouden de hechtingen eruit gehaald worden en zou ik ook de uitslag krijgen. Maar doordat een hechting geknapt was, moesten de andere 2 langer blijven zitten. Het werd vrijdag (11okt) en mochten ze er uit. Ik held op sokken val flauw, bij het minste of geringste, maar heb me staande kunnen houden.
De uitslag was helaas nog steeds niet binnen.
De dokter zou een week vakantie hebben en de maandag erna was het erg druk dus moest ik dinsdag 22 oktober maar bellen.
Totdat op 11 oktober om 15.50uur de telefoon ging......de dokter.
Het nieuws was niet goed. Het bleek melanoom. Bam! Zo de aan de telefoon verteld.
En nu? Hoe nu verder? Moest binnen 4 weken wel in het ziekenhuis zijn geweest, maar als ik over 2 weken nog niets had gehoord, moest ik weer even contact op nemen met de huisarts.
Ik wil geen 2 weken wachten. Ik kan niet wachten. Heb het gevoel dat het helemaal mis is. Mijn been wordt soms koud. Ik ben bang. Zit vol ongeloof,...... ikke? Kanker? Dat kan helemaal niet......toch?
Er gaan zoveel gedachten door mijn hoofd, ben zo verdrietig. Overleef ik dit? Wil mijn kind zien opgroeien. Kan niet tegen de pijn die ze krijgen als ik niet beter zou worden.
Denk veel teveel voor uit, maar ik weet niet wat ik moet.
Pffffff